SAYFA İÇERİĞİ: Mahkum Sözleri, Hapishane Sözleri, Cezaevi Sözleri, Kader Mahkumu Sözleri, Mahkum Sözleri Kısa, Mapushane Sözleri, Hapis Sözleri, En Güzel Kader Mahkumu Sözleri, Cezaevi Şiirleri, Mahkum Sözleri Kısa,
Hayatı demir parmaklıklar arkasında kaçıranlardır mahkumlar. Hayatlarının belirli kesitini demir parmaklıklar arkasından izleyenlerin en kısa sürede özgürlüklerine kavuşması dileğiyle, en güzel mahkum sözleriyle sizleri baş başa bırakıyoruz. Sayfamızda yer alan sözleri sosyal medya hesabınızdan yayımlayabilirsiniz.
MAHKUM SÖZLERİ
Cezayı aslana, sevdayı çekene sor!
Karanlıklar bilir; Kimin kral, kimin çakal olduğunu!
Bunu da unutma hakim bey kelepçe vurulmaz umutlara.
Merak etme yeri geldiğinde dik yürümeyide biliriz savcı bey!
Gece ve gündüzün bir önemi yok; sensizliğin rengi hep aynı!
Yeter ki umudun olsun, O ışık elbet bir yerden doğar hayatına.
Kaybetmekten korktuğum her şeyi, özgür bıraktım hakim bey!
Bunu da yaz hakim bey; umutsuz olan bedendir, hayaller değil.
Gardiyan süre bitti dediğinde, anlarsın o zaman vedasızca gidişleri.
Şimdi ben hayata serbestken, sen hayata isyanlar 4 duvar arasında.
Doğan her güneş bir umutsa , batan her güneş gençliğimizin kaybıdır.
İnsan unutandır ve insan unutulmaya mahkum olandır. (Didem Madak)
Haklıların mahkum edildiği bir ülkede, bütün doğruların yeri cezaevidir.
Fotoğraflara bakmak hasret giderseydi, cezaevindekiler tahliye beklemezdi.
Dudaklarım cezaevi, dilim gardiyan. İçimde müebbet yemiş hayallerim var.
Sana her ne şekilde mahkum olduysam, sadece rüyalarımda görüş günü var.
Mapusta attığım voltada çektiğim acıda, akıttığım gözyaşında yine sen vardın.
Biz ağladığımızda bir nedeni oluyor da, bulutlar ağladığında bir nedeni oluyor mu?
İdam masasında asılsa da ümitlerimiz, Azrail’e bile inat on numara gülüşlerimiz var!
İçine gireni Allah kurtarsın, üstünde gezmeye değmez bu dünya. (Abdurrahim Karakoç)
Biz rengarenk hayatların renkli çocukları değil, karanlık bir hayatın kader mahkumlarıyız.
İnsanların hepsi belirsiz bir süre için ertelenen ölüm cezasına mahkumdurlar. (Victor Hugo)
Zindanlar her ne kadar kör ve karanlık olursa olsun, onu aydınlatacak kadar gücümüz vardır.
Görüş gününü bekleyen bir mahkum gibi sevdim seni. Gözleri kör pencerede, kulağı demir sürgüde.
Yaz hakim bey… Yüzümden düşen bin parçanın, bir suçlusu varsa; o da yüreğimden düşendir.
Çıkmaz bir sokakta paket oldu bütün hayallerim, şimdi çıkmayan bir tahliyenin ardında gençliğim.
Denetimli serbestlik yemiş hayallerim var benim.. Ne zaman mutluluğu yakalasam takibe alınıyorum!
Volta atıyorum yine koca dünyamın, daracık avlusunda. Vücuttan habersiz yürüyor artık bacaklarım.
Koğuşları katlı katlı, idarelerinde mahkum saklı anam, babam beni ister bırak gidem mapushane.
Ne güzel şey hatırlamak seni: Ölüm ve zafer haberleri içinden, hapiste ve yaşım kırkı geçmiş iken.
Nihayet anladım ki darağacının dallarına bahar uğramazmış. Müebbet yemiş mahkuma bir aşka vuslat sorulmazmış.
Cezaevine girdim yemyeşil ağaçlar, içeriye girdim kesildi saçlar, dediler mahkumluk burada başlar, döküldü gözümden yaşlar.
Duvar duvar duvar sana ne desem ki ah incitmeden gözlerini mahkumun her taşını kırmalı bir bir, gerisi laf-ü güzaf. (Nevzat Çelik)
Ne karaymış alnımdaki yazılar. Ah dedikçe ciğerlerim sızılar. Arkamdan ağlıyor körpe kuzular. Mapushane gurbet ele benzemez.
Ne yazık ki insan kendi hapishanesinin anahtarını bulamıyor, hatta çoğu zaman asıl mahpusun kendisi olduğunu bile anlayamıyor. (Kürşat Başar)
Hapishane ancak serseriler, köylüler ve aşağı tabakadan insanlar içindi; bir Hilmi Bey’in oğlu, adam öldürse bile, onlarla bir tutulamazdı. (Sabahattin Ali)
Hani bir dışarıda olsam, hep yürürüm, durmam. Benimle beraber yürür gökyüzü, toprak, hürriyet, benimle beraber. Gökyüzü, toprak ve hürriyet, ne güzel şeyler.
Gönlüme, hapis oldum çıkamıyorum İçimdeki parmaklığı aşamıyorum Avluya çıkıp, hücreme dönüyorum özgür uçan kuşların ardından bakıyorum. Ne zaman af çıkar… Yüreğim inan bilmiyorum.
Çok şeyim oldu bu yaşa kadar: Söğütten atım oldu, askerde mavzerim; Bunlardan başka daha nelerim! Kerhaneden dostum oldu, Hapsanede postum oldu; Ben sonuncusunu severim. (Niyazi Akıncıoğlu)
Bulutlardan haber saldım sen gelecektin. Yağmur yağdı gözlerime sen silecektin ama taş duvarlar sıkar beni gönlüm dağlarda. Resmin çizdim hasret kokan duvarlarıma, güller diktim penceremin ön tarafına.
Bu gün görüş günümüz. Dost kardeş bir arada. Telden tele, mendil salla el salla. Merhaba! İzin olsun hapisane içinde. Seni, senden sormalara doyamam. Yarım döner cigaramın ateşi, gitme dayanamam! (Enver Gökçe)
Cezaevinden aneme: Pencereme ay düşmüyor artık, kirpiklerime yağmur yağmıyor. Güneşi özledim anne, yıldızlar kaymıyor. Çocuklarım çocukluğumdur gençliğim sürekli koşan bir at, kanadımı kırdılar anne hayallerim şimdi hayal oldu.
Bir dost ve kardeş eliyle işlenmiş boncuktan bir tesbih armağan geldi bana. Göz nuru dökülmüş, özenilmiş, içten bir selam gibi insandan insana. Değerini arttıran bu armağanın bir hapishaneden bir başka hapishaneye gelmesiydi. (Ataol Behramoğlu)
Haberin var mı taş duvar? Demir kapı, kör pencere, yastığım, ranzam, zincirim, uğruna ölümlere gidip geldiğim, zulamdaki mahzun resim, haberin var mı? Görüşmecim, yeşil soğan göndermiş, karanfil kokuyor cigaram dağlarına bahar gelmiş memleketimin. (Ahmed Arif)
Hani bir dışarıda olsam, hep yürürüm, durmam. Benimle beraber yürür gökyüzü, toprak, hürriyet, benimle beraber. Gökyüzü, toprak ve hürriyet, ne güzel şeyler. Hani bir dışarıda olsam, belki günlerce, uyumam. Sabahları yok artık o kahpe uyanışım. Duvarda kaldı gözlerim, dalışım.
Bizim hiç bir hürriyetimiz yok, hiç bir hürriyetimiz, ne çalışmak, ne konuşmak, ne sevişmek, sen orda bağrına bas dur en büyük çileyi, ben burda en büyük çileyi doldurayım, ekmeğe muhtaç, hürriyete muhtaç, sana muhtaç. Sen orda dalından koparılmış bir zerdali gibi dur, ben burda zerdalisiz bir dal gibi durayım. (A. Kadir)
