SAYFA İÇERİĞİ: Murathan Mungan Sözleri, Murathan Mungan Alıntıları, En Güzel Murathan Mungan Sözleri, Kısa Murathan Mungan Sözleri, Murathan Mungan Özlü Sözleri, Murathan Mungan En Güzel Sözleri
Güzel sözler sitemizde yazarlarımızdan Murathan Mungan sözleri ve alıntıları bir araya getirilmiştir. Sayfamızda yer alan sözleri sosyal medya hesaplarınızda yayımlayabilir, mesaj yoluyla sevdiklerinize iletebilirsiniz. Bizlere yorum bölümünden ulaşarak görüş ve önerilerinizi belirtebilirsiniz.
MURATHAN MUNGAN SÖZLERİ ve ALINTILARI
Bazı umutlar başka zamanlarındır…
Mevsimin suçu yok, yokluğun soğuk.
Zamana derinliğini veren şey hüzündür.
Çok sevmenin sevgisizliğine uğradım ben.
Acı veriyorsa geçmiş; geçmemiş demektir.
Her suskunluk, bir iç kanamasıdır ilişkilerde…
Hayatım, içimden geçen cümleler içinde geçti.
Sürekli geçmişe dönüp bakarsan boynun tutulur.
Aramaktan vazgeç demiyorum, bulmaktan vazgeç.
Dört tane gerçek dost edin, tabutunu taşısın yeter…
Yalnız biri olsun isterken, ‘yalnız biri’ oldum istemeden.
Kırık bir kalbi alçıya alırsanız, herkes gelir imzasını atar.
İnsan masumiyetini bazen bir başkasının günahıyla öder.
Yalnızsanız, zamanın ve ölümün fazlasıyla farkındasınız.
İnsanların acıları onlar çok konuştukları için uzun sürüyor.
Kimse çıktığı yolda kendisi kalmaz. Yol insanı başkalaştırır.
Kimsenin kimsesi yok ki herkesin elmasında kendi diş izleri.
Alçalan insanların yükselen değerlerinden uzak duruyorum.
Bazı gecelerin sabahı yoktur yalnızca karanlık olarak kalırlar.
Seninle aramızda bir şey varsa şayet, o da mesafelerdir artık.
Sen bildiğim gibi kalmadın ama, ben unuttuğun gibiyim hala.
Ne zaman içime biraz fazla baksam yükseklik korkum depreşir.
Uzak dediğin önce içinde birikir insanın, sonrası yalnızca yoldur.
Herkes içindir aşk da ayrılık da, yalnızca birkaç kişi ölür acıdan.
Ne zaman bir düş kursam, ertesi gün hayal kırıklarını topluyorum.
Aptallığımız; birbirimizde sahip olmadığımız özellikleri aramamızdı.
Ardından mırıldandığım şiir. Şimdi başkalarının dudaklarında göçebe.
Birçok kadın delirmemek için, kendini ev temizlemeye vurarak delirir.
Bilincin laneti, insanoğlunun uğradığı lanetler içinde en korkuncudur.
Unutma bir büyük yazarın dediği gibi, en iyi intikam şekli, kayıtsızlıktır.
Bu da ötekiler gibi kendisini ölesiye sevdiğimi bilmeden yaşayıp gidecek.
Azı karar olmadı hiç sevmelerim, hep çoğu zarar dedikleri kadar sevdim.
Onca şarkı, onca film, onca roman ama sevmeye yetmez ; Herkesin kalbi.
Aşk kapıyı çaldığında hemen açma… Bazıları, çocuklar gibi zile basıp kaçıyor.
Kendim için büyük bir tehlikeyim artık, ilerliyorum içimdeki yer çatlağı boyunca.
Oysa bilmediğin bir şey vardı sevgilim,Ben sende bütün aşklarımı temize çektim.
Kanayan yaralarına, kan dursun diye başka bedenler basarsan, mikrop kaparsın.
Takvim düzeni herkes için aynı olsa da, zaman herkesin içinde başka türlü ilerler.
Bir otobüs aşkıydı belki bizimkisi, benim yolum son durak seninkisi ‘müsait bir yer’di…
Beden dediğin aşka vesile, insan ruhlara aşık olur, sevdikçe başkasını kendinde bulur.
Erkekler yalnızca beraber olduklarında değil, ayrıldıklarında da eksiltiyorlardı kadınları.
Dediler ki; yaşından çok daha olgunsun. Evet, dedim. Çünkü hep büyüklük bende kaldı.
Birini adam gibi sevmek; aldanmayı, ağlamayı hatta yalnız kalmayı göze almak demektir.
Her zaman olduğu ve hepimizin bildiği gibi, bütün gürültülerden sonra geriye yalnızlık kalır.
Gökte ararken yerde bulduğum olmadı hiç. Ama yerde bulup da göklere çıkarmışlığım çoktur.
Kimse benim kadar sevmedi diye bağırıyordu adam. Gözlerin geldi aklıma.. gülümsedim, geçtim.
Sevdiklerimizin hayatına ya erken girer, ya geç kalırız. Bütün aşk dramları da bundan doğar zaten.
Kimdi giden kimdi kalan Aslında giden değil Kalandır terkeden Giden de bu yüzden gitmiştir zaten.
Birbirimizden kaçırdığımız gözlerimiz ; Şimdi birbirimizden kaçırdığımız gerçeklerle göz göze…
Aşklarım, arkadaşlarım, dostlarım dağılıp gitti herkes… İçimi sızlatacak kimse kalmadı içimde.
Aşkın bir yolu vardır, Her yaşta başka türlü geçilen. Aşkın bir yolu vardır, Her yaşta biraz geçikilen.
Kurşun sesi kadar hızlı geçer yaşamak: Öyle zordur ki, kurşunu havada, sevgiyi de yürekte tutmak.
Değişen durumlara göre bazen çok iyi, bazen çok kötü bulduğum bir medeni halim var; bekarım.
Can kırıkları, cam kırıkları gibi değildir. Öyle süpürünce gitmez; İçinde kalır, aklına geldikçe de batar…
Güçlü olmaya benden daha çok ihtiyacın var Çünkü haksız olduğunu< Kalbinin bir yerinde biliyorsun.
Şimdi her çeşit kötülüğün, zeka oyunu;her çeşit aşağılamanın ince alaycılık sanıldığı bir çağa geldik.
Bilmem ki; karşılaşsak bile hatırlayabilir miyiz birbirimizi yeniden..? İkimizde artık bir başkasıyken.
Hayat bazılarına mutsuz olmakla, duygusuz olmak arasında bir tercih hakkı tanır, daha fazlasını değil.
Gümüş sahibi olmayanlar, gümüşün karardığını bilmezler. Onlar gümüşü hep ay kadar parlak sanırlar.
Hepimiz sevilmek, beğenilmek, alkışlanmak istiyoruz. Önemli olan eleştiriden yararlanmaktır.
Sana söz hayat ! Bundan sonra kimseyi göz çukurlarıma ekip, büyümesi için gözyaşı dökmeyeceğim…
Bazı hayaller, boşa çıksalar bile, gücünü yaşanmışlıktan alan hatıralar kadar canlı ve şiddetli hatırlanabilirler.
Her çocuk sahibi kadın, buna karşılık hayatının en az yarısını öder. Geri kalan yarısındansa artık ne çıkarsa!
Çok gevezelik eden bir toplumduk belki, ama aslında hiç konuşmuyorduk. Sahiden konuşmuyorduk.
Bir erkeğin bir kadına söyleyebileceği en güzel söz ”Bir daha ki seveceğim kız, bizim kızımız olacak” demesidir.
Yağan bir kar tanesi gibi; Camdan bakınca çok masumsun, yaklaşınca soğuksun, dokunursam; erirsin…
Ne yazık ki, kadınlar arasında kurulan ittifakların çoğu, ancak başka kadınlar söz konusu olduğunda mümkündür.
Ve işte o zaman kırdığın bu kalp, Şimdi kırıyor başka kalpleri ! Aşkta kazanmak dedikleri kaybetmektir bir çok şeyi…
Bir gün gelir, dünyanın bir yerinde yıllarca senin haberin olmadan yaşamış birine bütün hayatını anlatmak istersin.
Bütün bir geceyi uykusuz geçirmene sebep olan şeyleri bir nefeste anlatamazsın. Önce içine atarsın, sonra da susarsın.
Hatırlamak için bir hafızamız varken, unutmak için elimizde hiçbir şeyin olmaması; hayatın bize attığı en büyük kazıktır.
Beklentisi yüksek olan kadınların yalnızlığı daha koyu olur; çünkü ummak ve beklemek kadınlığa verilmiş iki cezadır!
Şimdi bir mevsim değil, koca bir hayat girdi aramıza. Biliyorum ne sen dönebilirsin artık, ne de ben kapıyı açabilirim sana.
Kadın dediğin, başına gelenlerin üzüntüsüyle yetinmez, gelebilecek olan bela çeşitlerini de hayal ederek, derdini çoğaltır.
Gelirsen yolum genişler, Gelmezsen hayalini severim. Yanmaktan korkmam Ben bu aşka, sağ çıktığım yerlerden geldim.
Unutarak ve vedalaşarak geçilen durakların birinde inmemiz gerekir bindiğimiz düşlerden hayat belki başka biri yapar bizi.
Varlığın bana yetmiyorken, yokluğunla avunmak zorundayım ! Ya al götür kalanımı. Ya da gel, tamamla eksik kalan yanımı.
Kırılmış bir bardaktan etrafa saçılmış cam parçasıysam,üstüme basmaya çalışanların ayaklarını kanatmak zorundayım.
Bir tek gece vardır insanın hayatında. Ömür boyu sürer nöbeti. Bu da öyleydi. İyi ol, sağ ol, uzak ol. Ama bir daha görme beni!
Bazen ona bir şeyler yazarsın, yazar silersin.. yazar silersin.. O hiçbirini okumamış olur; ama sen hepsini söylemiş olursun.
Sen beni sevmedin ya… Ben de gidip herkesi sevdim ve herkese böldüm kendimi… Herkese az az düştüm… ve kimseye yetmedim.
Her yazı öncelikle bir dil bulmaktır. Dilini bulmuş olmak, bir yazının yarısı eder. ”Yalpa” için ilginç bir dil bulduğumu düşünüyorum.
Dilini çözemediğim ihanet. Gel bir daha bende dene kendini. Ne sen öldürebiliyorsun beni bu cenkte. Ne ben yenebiliyorum seni…
En mutlu anında bi rüzgar eser de, burnuna o’nun kokusu gelir ya. İşte o’nunla aynı parfümü kullananların Allah belasını versin.
Anlatabilsem sende neler gördüğümü kimse inanmaz hayal derdi. Bilselerdi sende neler gördüğümü yıllarca hayal görmek isterlerdi.
Hepimiz varoluşumuza bir anlam ararız. Kundak ile kefen arasındaki şeyin adı ömürdür, hayat değil. Hayatı biraz da kendimiz yaparız.
Kalabalıkların başıboş uğultusu, içinizdeki uğultuyu oyalar İnsanı içinin sesini dinlemekten alıkoyan gürültüler, kimi zaman bir çeşir terapi yerine geçebilir.
Gece söndürür hayalet olmaya yetmeyenlerin ışığını Güçlü olmaya benden daha çok ihtiyacın var Çünkü haksız olduğunu Kalbinin bir yerinde biliyorsun.
Her insan kendi olması karşılığında topluma bir bedel öder. Az ya da çok ama mutlaka bir bedel… Kimse bedelsiz kendi olamaz. Bu bedel çoğu kez yalnızlıktır.
Yokluğunda her sabah bozuk bir günaydın atıyorum çocukluğumdan kalma eski kumbarama. Geldiğinde sana güzel bir hoşgeldin almayı planlıyorum.
Uğruna neler kaybettiğinin hesabını yaparak hiçbir zaferin tadını çıkaramazsın. Bu yüzden nelerden vazgeçmiş olduğumu düşünmem bile! Kazandıklarıma bakarım.
Herkes anlamlı anlamlı başını sallıyor. Duygulanmış gibiler, etkilenmiş gibiler, hüzünlenmiş gibiler. Hep gibiler. Hiç kendileri olamıyolar. Olurlarsa kendilerinden korkuyorlar.
Zamanı yıllarla tartanlar yanılırlar hiçbir şey tartılmaz başka bir şeyle hatta çoğu zaman kendiyle bile yaşanır, içini tohuma bırakır … geçer gider geçmez sandıkların bile…
Bazı sözler karanlıkta söylenir, diyorum uykularımın birinde. Bazı sözler hiçbir zaman, diyorum kendi sesime uyanırken. Bazı sözler karanlıkta söylenir Bazı sözler hiçbir zaman…
Toplumsal hafıza, yalnızca başarmışların kaydını tutar. Kaybedenlerin hikayesi hiç saklanmaz. Oysa dünya tarihinin çok önemli bir bölümü kaybedenlerin hikayelerinde saklıdır.
Huzurluyum. Mutluluk benim için hiçbir zaman önemli olmadı. Daha çok rastlantı gibi yaşadım mutluluğu. Kısa anların hediyesi gibi. Yaşamın karşıma çıkardığı bazı anlar benim için mutluluk demekti, o kadar…
Uzak dediğin önce içinde birikir insanın, sonrası yalnızca yoldur.