SAYFA İÇERİĞİ: Sensizlik Sözleri, Sevgiliye Sensizlik Sözleri, En Güzel Sensizlik Sözleri, Sensizlik ile İlgili Sözler, Kısa Sensizlik Sözleri, Etkileyici Sensizlik Sözleri, Sensizlik Sözleri Facebook, Sensizlik Sözleri Twitter, Sensizlik ile İlgili En Güzel Sözler, Sensizlik ile İlgili Özlü Sözler
Güzel sözler sitemizin bu sayfasını ”Sensizlik” sözlerine ayırdık. Sevgililerini unutamayanların çok hoşuna gideceğine inandığımız sayfamızda yer alan sözleri sosyal medya hesabınızda paylaşabilir, mesaj yoluyla sevdiklerinize iletebilirsiniz. Sitemizde yayımlanmasını istediğiniz sözleri yorum bölümünden bizlere iletebilirsiniz.
EN GÜZEL SENSİZLİK SÖZLERİ
Sessizlik, kulakları tırmalıyor bazen!
Özlemin azı çoğu olmaz, ağırdır işte!
Uykusuzluk neyse de, sensizlik hiç güzel değil!
Seni sensiz yaşamak en kötü kader olsa gerek.
Ben senli hayaller kurmadım ki, sensiz yıkılsınlar!
Sorun hiç sende olmadı. Sorun hep sensizlikte oldu.
Sensizliğin canına okuyorum yar kulakların çınlasın.
Hangi kapıyı açsam sensizlik esiyor, yüreğim üşüyor.
Yazılan her satır, yokluğuna delil olarak kullanılabilir!
Sana biraz kendimden bahsedeyim istersen; Sensizim!
Gerçekleri mi duymak istiyorsun? Evet, sensiz olmuyor.
Durmadan aklıma gelip gitme. İşin gücün yok mu senin?
Ben seni çok sevdim. Belki zordur anlaması, sessizliğimden.
Kolay diyorsun, gel bir de sen yaşa sensizliğimi. (Atilla İlhan)
Sensizliğe kalkan kadehlere söylenecek en güzel söz, yarasın.
Yalnızlık demleniyor sen diye çınlayan ruhumun koridorlarında.
Sensizliğin dilini çözsem de, şivesine bi türlü alışamadım daha.
Sadece sen bende kal. Sensizlik bana ağır yük. Taşıyamıyorum.
Olur da sensizlikten ölürsem eğer, gamzelerine gömsünler beni.
Belkide sevgimin en büyük kanıtıydı, sana sensiz ettiğim dualar.
Öyle ağır ki sensizlik, taşıyamıyorum son zerresindeyim hayatın.
Seni bekleyişimin adı yok. Sadece yüreğim de lal olmuş duamsın!
Bugün günlerden ne olduğunun bir anlamı yok, gün sensiz olunca.
Sen gelince huzur geldi hayatıma. Demek bütün dert sensizlikmiş.
Bensizlik umrunda olmadığı sürece, sensizliğe aldırış etmeyeceğim.
Yalnızlık hep güzeldir. Ama şu sensizlik yok mu, gel canımı al diyor.
Hayatımda ilk defa saatin sesi bu kadar dikkatimi çekti. Sessiz ve sensiz!
Sen sensizlik nedir bilmezsin ama, ben sensizliğin satır satır şiirini yazarım.
Sensizliğim bırakmıyor beni… Ya dön bana geri, ya da çık aklımdan temelli.
Hasretinin gölgesinde kalmış bu şehirde yaşıyormuş gibi yapıyorum sadece.
Hiç bir bilimsel açıklaması yok sensizliğimin! Nasip değilmiş diyorum sadece.
Aklıma sen gelince, kalbime bir sessizlik çöküyor. Gözlerim sen’sizlikle doluyor.
Sensizlik çöktü yine sol yanıma. Ne solum dayanıyor, ne de soluğum dayanıyor.
Ben şimdi sensizliğin provalarındayım, Bittiğinde sen bile ayakta alkışlayacaksın.
Bu aralar içim de dışım da bir, her yanım simsiyah. Sensizlik esti yüreğime sevdiğim.
Sonsuzluk istedim Yaradandan! Sanırım ‘S’ yi biraz sessiz söyledim. Şimdi ‘Onsuzum!
Sensizliği düşünmek bile acı veriyorken kalbime, sensiz kalmayı ölüm sayarım yüreğime.
Sensizlikten kaçış yok, kabul etmek ise çok zor. Yalnızlık haykırışım, nerdesin yürek sızım.
Şair der ki; sevdiğini düşünen hep yanar. Mevlana cevap verir; sevdiğini düşünmen ne işe yarar.
Geleceğim bekle dedi, gitti. Ben bekledim, o gelmedi. Ölüm gibi bir şeydi ama kimse ölmedi.
Boş ver, her şey olacağına varır derler ya, bakalım bizim bu yalnızlığımız nereye kadar varacak!
Hayır ağlamıyorum, ağlamayacağım söz verdim bir kere. Sadece biraz sensizlik kaçtı gözüme.
Vallahi billahi yalnız değilim ben ya. Hüznüm, can sıkıntım, gölgem ve gözyaşlarım hepsi de yanımda!
Bir kağıda sensizlik yazdım. Yine de çok hoşuma gidiyor. Çünkü sensizlik kelimesi bile sen ile başlıyor.
Nasıl gidiyor bensizlik ? Bana sorarsan sensizlik çok güzel, Çünkü yokluğun, varlığından daha dürüst.
Yeter ki yetim bir çocuk gibi bırakma yüreğimi. Zira sensiz bu can bir yüktür yüreğime. (Nazım Hikmet)
Ne doğan güneşten beklentim, ne batan güneşten korkum var. Tek beklediğim sen, tek korktuğum sensizlik.
Eğer susuyorsam bil ki bu benim deli halimdir. Şunu unutma en büyük depremlerin habercisidir, sessizlik.
Bugün sensizliğimin ilk günü, bugün dertlerimle tanıştığım gerçeklerden kaçtığım ilk gün, benim ilklerim hep sensin.
Sen 100 yaşını göreceksen, ben 100-1 gün yaşamak istiyorum.; sensiz yaşamak zorunda kalmamyayım diye. (A. A. Milne)
İki kahve getirmişim masaya alışkanlıkla. Biri bana, biri de olmayan sana. Bir tüttü ki sensizliğin dumanı, sorma gitsin.
İçim parçalanana kadar düşünüyorum seni, sesini, mimiklerini, gülüşünü, yüzünü. Biz olmayı özlüyorum, gel yalvarırım.
Hayatımda sensizlik varsa ölüm var, hayatımda sensizlik varsa renksizlik var ve hayatımda sensizlik varsa Ϧen yokum bu hayatta.
Titreşime alınıp herhangi bir köşeye atılmış bir telefon gibiyim şimdilerde. Titriyorum yalnızlıktan, ölüyorum yar sensizlikten.
Hayat değil, sen yordun beni; ölmek değildi korkum, sensizlikti; ama şimdide sensizim, ıssız ve bitmek bilmeyen bir yol gibiyim.
Seni benliğimde sevdim, seni severken ben kendimden geçtim. Sensizliğe ölümdür yeminim, ben seni yaşamak için sevdim.
Sensizlik seni anlattı en çok, vazgeçmeler vazgeçmekten vazgeçti. Söyle saçlarında öldüğüm. Bir geri gidiş kaç günde gelirdi?
Sanırım yaşamaktan değil, sensizlikten nefret ediyorum. Çünkü yaşamak değil, yokluğunla ayakta durmaya çalışmak beni mahveden.
Bir deniz düşün; susuz. Bir insan düşün; mutsuz. Bir gece düşün; uykusuz. Bir bahar düşün; çiçeksiz. Bir de beni düşün; sensiz.
Yediremem sensizliği kendime, yediremem çaresizliği yüreğime, sensizlik bana zulüm gelir, sen olmazsan ölüm nefesten önce gelir sevdiğim.
Sana bağlanmak da nereden çıktı? Altı üstü sensiz yapamıyorum, sadece seni düşünüyorum. Bağlanmak da ne demek kördüğüm.
Sana yazdım sözlerimi sadece sana. Sensizlik olmuyor çekilmiyor bu yalan hayatta. Al her şeyim senin olsun, sensiz bu dünya bana haram olsun.
Uzayı giden gecelerde yalnız kaldığım günlerde dinlediğim her müzikte seni düşündün ağladım her seferinde seviyorum seni sensizlik öldürdü beni.
Birgün hayatın güzelliklerinden bıkıpta sessiz bir köşede ölmek istersen eğer bana gel gel ki sana sensiz yaşamanın ölümden beter olduğunu göstereyim.
Zamansız bir gidiş bu içimde sana beslediğim sevgi şimdi öksüz kaldı, seni düşünüp yanarım geceleri, sensiz bir ben kaldı odamda ağlarım geceleri.
Bir gün hayatın güzelliklerinden bıkıp da sessiz bir köşede ölmek istersen eğer bana gel gel ki sana sensiz yaşamanın ölümden beter olduğunu göstereyim.
Dün gece yine aklımdaydın saatlerce, önce ölümü sonra sensizliği düşündüm. Hiç farkı yoktu birbirinden, çünkü ölüm sensizlikse, sensizlik zaten ölümdü.
Gecenin yaşanmamış anıları olacağım belki de bundan sonra, sadece geceleri yaşayacağım sensiz bir hayatta, aslında yaşamak değil bu yine seni düşünce her anımda.
Kara bulutlar dolaşıyor yine üzerimde etrafımı koyu bir sensizlik kapladı birden of başım dönüyor, kanım yavaşlıyor, dizlerim tutmuyor, dolaşıyor yine üzerimde sensizlik.
Sensiz geçen zaman bana zehir oldu, senin yokluğun benim sonum oldu. güneş doğmaz,günler geçmez oldu, anladımki bu yaşam sensiz geçmez oldu ay yüzlüm.
Unutma beni sakın bensiz hayatında, anılarım gelecek aklına belki de ağlayacaksın o anda, sözlerim gelecek aklına anılarımla bütünleşecek gözlerinde ağlayacaksın belki hatıraların adına.
Seni sevmek nasıl bir şey biliyor musun? Uzaktaki ‘güneşe’ dokunmak, ‘kasırgalara’ meydan okumak gibi bir şey; ya sensizlik nasıl onu biliyor musun? Hadi beş dakika ‘nefesi̇ni̇’ tut anlarsın.
Üstümde yılların yorgunluğu var aldırmıyorum üstümden hayatın acısı geçmiş fark etmiyorum, sadece kalbim yanıyor adınla her şeyi unutup giden garip bedenim bir seni unutmadı bir sensizliği kaldıramadı bu hayatta.
Sensiz yaşamanın ölümden ne farkı var anlayamadım… Seninle sevinçlerim gözlerimdeyken, şimdi sensizlik içimde bir dağ gibi büyüyor. Kalbime söz geçirmek istesem gözyaşlarım susmuyor. Gözyaşlarımı dindirsem kalbim sızlıyor. Sensizlik çaresizlik bil istedim.
Aklıma gelip gitme. İşin gücün yok mu?